Een team in de greep van het verleden

Auteur: Julien
Leestijd: 2 min
Leestijd: 2 min

Waarom het verleden erkenning verdient voor een betere samenwerking!

”We willen onze samenwerking verbeteren”, is een veelvoorkomende vraag van teams. Maar aan welke knoppen je kan draaien, is voor elk team anders. Onze aanpak is dus ook niet in één standaardproces te vangen. Het is altijd een ontdekkingsreis…

Wij onderzoeken een team altijd vanuit ons model ‘menswaardig organiseren’ op zes thema’s: lerend vermogen, psychologische veiligheid, authenticiteit, autonomie, veerkracht, zingeving en gezondheid. Dit zijn zes thema’s die er gezamenlijk voor zorgen dat teams goed kunnen presteren, én mensen zichzelf kunnen zijn. 

Bij Rijkswaterstaat gingen we in gesprek met teamleden om het samenwerkingsvraagstuk te onderzoeken. Tijdens de gesprekken raakten we de zes thema’s, maar er was ook iets anders aan de hand. De teamleden spraken over een gebeurtenis uit het verleden, waar wij maar moeilijk de vinger op konden leggen. Het bleek al lang geleden te zijn voorgevallen. Bovendien was bijna niemand die er nu nog werkt bij betrokken. Toch was de impact ervan nog overal voelbaar. 

Het voelde als een vinger op de zere plek. Iets wat ontastbaar is maar invloedrijk. Iets wat groter wordt door eromheen te blijven draaien. ”Hier moeten we wat mee”, was onze conclusie na afloop van de gesprekken. 

De kracht van erkenning

Wat opviel was dat veel teamleden het gevoel hadden alleen te staan in hun ervaringen. “Het is al zo lang geleden,” zeiden sommigen, “dus het ligt vast aan mij dat ik er nog mee zit.” We organiseerden twee teamsessies waarin we de verhalen en ervaringen naast elkaar konden leggen en ruimte konden maken voor alle perspectieven. Eigenlijk werd toen pas duidelijk hoe collectief de ‘pijn’ was. Het team leed als geheel onder een gebeurtenis die nooit volledig was erkend. 

Het verleden werkt altijd door

Net als in ons eigen leven, laat het verleden altijd sporen achter. Iets belangrijks wat onbesproken of onverwerkt is, komt vaak via de achterdeur naar binnen en manifesteert zich net zo lang totdat het wordt erkend. Na de teamsessies besefte het team dat het erkennen van dit verleden ruimte schept om weer in veiligheid en vertrouwen met elkaar verder te werken.

“Ik kan weer ademen”, “We kunnen weer vooruit” en “Ik voel mij opgelucht” waren een aantal reacties na afloop. Een gebeurtenis uit het verleden hoeft niet het einde van een samenwerking te betekenen – het kan juist het begin zijn van een nieuwe, sterkere verbinding, als het met aandacht en zorg wordt erkend.

deel dit verhaal

“Building Balance werkt aan een systeem waarin we onderdeel uitmaken van een ademend geheel.”